Column: Ontwaken
Aantal woorden: 222
Leestijd: 1 minuut
Herleestijd: 1,5 dag.
Vanmorgen werd ik wakker. Niets bijzonders. Doe ik wel vaker. Wakker worden. Soms wel twee keer per dag, als ik een middagdutje doe.
Vandaag was het anders. Nadat ik was opgestaan en naar het raam gesloft om de gordijnen te openen, ontwaakte ik opnieuw. Hè?
Uit de realiteit gestapt. Zomaar. Ik kon niet meer terug. Dat was gek. Is gek. Te gek! Nu hoefde ik me nergens zorgen om te maken. Nooit meer pijn. Die hele realiteit, dat gedoe, die beleef ik per vandaag als droom. Als een film.
Ik drukte meteen op pauze. Stand-by. Even aan het idee wennen. Terwijl de film vierdimensionaal bleef doorspelen. Met geur erbij, diepte en alles. Dat was mooi. Had ik nog even de tijd voor een bezoekje aan het toilet. Daarna de keuken. Popcorn in de magnetron, fruit in de blender voor een lekkere smoothie.
In wat voor genre had ik zin?
Een lachfilm. Of een thriller? Niet kiezen betekent bij mij dat er automatisch een psychologisch drama in de lumière van mijn schedelpannetje begint te draaien.
Focus!
Een actiefilm dan. Met deze toegevoegde dimensie…Als regisseur kan ik daar wel wat interessants van maken. Met mezelf in de hoofdrol.
Acteer ik eerst een schrijver die een manisch realistische column tikt. Straks een wandelaar in het bos. Vanavond John Travolta in Pulp Fiction. Morgen de koning.